Με μια γαρδένια τα ασημένια
σου στόλισα μαλλιά,
μια Παναγιά κουρασμένη
σε ξεχασμένη εικόνα παλιά.

Σαν το σπουργίτι στην αγκαλιά μου
τρέμεις στα σκοτεινά,
και ψαχουλεύεις γλυκιά μου
τα μάγουλα μου αν είναι στεγνά.

Μάνα
πόσες χτυπήσαν για μένα καρδιές.
Μάνα
όμως δεν κλάψαν για μένα όπως κλαις.

Στην πολυθρόνα μες στο χειμώνα
κουρνιάζεις σαν παιδί,
που να σε κρύψω καρδιά μου
σαν έρθει ο χάρος να μη σε δει.

Σαν το σπουργίτι στην αγκαλιά μου
τρέμεις στα σκοτεινά,
και ψαχουλεύεις γλυκιά μου
τα μάγουλα μου αν είναι στεγνά.

Μάνα
πόσες χτυπήσαν για μένα καρδιές.
Μάνα
όμως δεν κλάψαν για μένα όπως κλαις.