Στης πικροδάφνης του ανθούς
γέμισε η νύχτα με λυγμούς,
αγάπες ήρθαν κι έφυγαν,
τα όνειρα μου ξέφυγαν,
μα η ζωή μου τώρα αρχίζει.

Γιατί ένα τέλος όταν θα ‘ρθει
κάτι καινούριο θα κάνει αρχή
ψυχές που πάνε κι έρχονται
και τα φιλιά μπερδεύονται,
ποτήρι που γεμίζει.

Κι όταν αδειάζουν τα ποτά
και τα ποτήρια σπάσουν κι αυτά,
οι έρωτες χορεύουνε
τη λογική μαγεύουνε
κι ο κύκλος συνεχίζει.