Αγέρα πήγαινε και πες στον Άδη
φωτιές ν’ ανάψουνε κι αυτό το βράδυ,
να μην κρυώνει τούτη η ψυχή
που έρχεται απόψε να τον βρει.

Πουλιά υψώστε με από τραγούδια
όπως των γιασεμιών εφτά λουλούδια
που θ’ αρμενίζουν μες στη βροχή
και θα σκορπίζονται στη χαραυγή.

Θάλασσα κοίτα με και ημέρεψε με
μέσα στα κύματα φυλάκισε με,
στεριά μου κράτα με ν’ αντέξω ακόμα
γη μου που άνθισες κι άγιο μου χώμα.