Όλες οι ιστορίες έχουν αρχή, μέση και τέλος. Άλλοτε
το τέλος το δίνει ο συγγραφέας, άλλοτε ο αναγνώστης.
Πολλοί συγγραφείς δεν αφήνουν τους ήρωές τους να
τους καθοδηγήσουν, αντίθετα, αυτοί καθοδηγούν τους
ήρωες και σαν να είναι εκείνοι μαριονέτες κινούν τα
νήματά τους. Η Σοφί τις γνώριζε καλά όλες τις παραπάνω
εκδοχές όταν του ζήτησε να επανατοποθετηθεί πάνω
στη σχέση τους. «Και μη μακρηγορήσεις άλλο πάνω στη
θλίψη μου» πρόσθεσε στο τέλος.

Ήξερα την έκβαση. Φυσικά και την ήξερα. Αφού στην ουσία
εγώ δημιούργησα το μύθο.
Έβαλα το τέλος που εξυπηρετούσε.
Αυτό το δωμάτιο δε θα μας φιλοξενήσει τελικά.
Αλλά εγώ δε θα χρησιμοποιήσω το γκάζι.
Με βλέπω ήδη να διασχίζω το δρόμο
έχοντας ξεχάσει τα σθεντόν
πάνω στο κομοδίνο.