Μόνο για τους παλιούς ποιητές μπορώ να σου μιλήσω
οι γραφιάδες του συρμού δεν πρόκειται ποτέ να εννοήσουν
πως ο Villon να πούμε βγαίνοντας στο πλιάτσικο
λήστευε ή δολοφονούσε τους προσκυνητές της
Compostela
κι ύστερα με την ίδια ευκολία έγραφε τις αθάνατες
μπαλλάντες του.

Γιατί ο Ισίδωρος Ducasse εγκατέλειψε το Μοντεβιδέο
κι ήρθε να βουλιάξει στα λασπωμένα παρισινά σοκάκια
καρφώνοντας αιώνια τα νύχια και τα δόντια του
σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Πώς ο Rimbaud
λάκισε κάποιαν αυγή από τη Charleville
και δέησε να φτάσει με τα πόδια στο Παρίσι
παραδίνοντας την άσπιλη εφηβική του σάρκα
στους λιμανίσιους φαντάρους
των Ούννων και του Ναπολέοντα του Μικρού.

Μόνο γι’ αυτούς μπορώ να σου μιλήσω
που ζυμώθηκαν στο αίμα και στη λάσπη.