Τη νύχτα ανοίγει ένα υπόγειο μουσικές
Και φώτα από την ίριδα του μαύρου.
Εκεί χορεύει λιώνει τα στυφά
σταφύλια της χαράς
Φυσάει να πυρώσουνε τα κάρβουνα στον κύκλο
Κι οι πυροβάτες της λατρείας του
Που μέθυσαν ξανά
Γυμνοί συντρίβουν τα γυαλιά της λογικής
Μ’ αίμα τυπώνουνε στην πίστα
Τα πατήματά τους.
Α, α,
Πηδάει μέσα τους πηδάει ανάμεσά τους
Ο μάγος με λυγμούς με αλαλαγμούς
–Χωρίς κανένα κόκαλο–
Χτυπώντας τον ρυθμό:
Ωραίος, τεράστιος,
Με πέτσινα στενά
Και μ’ αλυσίδες.