– Σπατάλη είναι να σκορπίζεσαι σα φύλλο
– Μα ποιος θεωρεί φύλλα αμελητέα;

|

Υπάρχουν μερικά βράδια που οι άνθρωποι περιμένουν.
Δεν κοιμούνται, περιμένουν.
Κι ο χρόνος μένει ακίνητος-κολλημένος σ’ ένα βασανιστικό παρόν …
Που δε λέει να γίνει αύριο.

|

Την κάθε μέρα την προσέχω σαν κόρη οφθαλμού –
Μην μου πέσει κάτω και γίνω κατά τι φτωχότερη.