Απεριόριστο χάδι προς τα μέσα.
Κουβέντες πάνω στην αεικίνητη
σιωπή των πραγμάτων.
Πλουταίνω κοντά σας ντελικάτες σιωπές
πορφυροί αδιάβαστοι πόνοι.
Σπασμένες καβίλιες.
Βάζα που
μόλις συγκρατείτε
τα δάκρυά σας μέσα στο νερό.

Μη με ακούτε βήματά μου
λουλούδια μαζεύω απ’ το χαλί.
Νοερά και αθάνατα.

Θα στολίσω το πέτο σου
εσένα που κάθεσαι στην πολυθρόνα
με το κουστούμι σου καμένο απ’ τα τσιγάρα.
Σ’ ένα απεριόριστο σκοτάδι προς τα μέσα.