Ἀπὸ ἕναν κῆπο ἢ ἀπὸ ἕναν παράδεισο φερμένη
ἔχεις τὰ ὄνειρά μου ἀρωματίσει
μελιχρὴ ξένη
ἔχεις μὲ τὰ μαλλιά σου ἀποκοιμήσει
τοὺς ἔρωτές μου
τὸ κουρασμένο μου κεφάλι
κι ἡ λιγοστή μου ζωὴ
(ἴσως ἐσὺ φοβήθηκες καὶ φεύγεις...)
ἔμεινε χάδι
στὴν ἀπαλάμη σου.