Βράδια θλιμμένα· θα μου μιλήσεις;
Ή θα ρωτήσεις πάλι γιατί;
Και πότε δεν ήσαν θλιμμένες τις νύχτες
οι σκέψεις, οι μνήμες
η πόλη μαζί;
Θα πεις ποιηματάκι γιατί να σε
γράψω;
Μην κι έγιν η θλίψη χαρά να λεχθεί;
Λοιπόν σου το λέγω δεν είναι για να ρθει
το ποίημα που τώρα πασχίζει να βγει