Άνοιξη
έξω οι μυρωδιές πολιορκούσαν την πόλη
και σπιθαμή προς σπιθαμή την κατακτούσαν
μα εκείνον δεν τον ένοιαζε καθόλου
μπροστά σε ένα γκρίζο κτίριο στεκόταν
με όψη θλιβερή και βρόμικη
που η πνιγηρή του μυρωδιά
σύνθλιβε των νεραντζιών την ευωδιά
και κοιτώντας τα σπασμένα του παράθυρα
θυμόταν πως κάποτε εκεί μέσα
είχαν συνθλίψει την ψυχή του
και δάκρυα κυλούσαν απ’ τα μάτια του

Δάκρυα
νοσταλγίας.