Τριγύρω οι απαλές γραμμές απλώς υπάρχουν
Νιώθεις σε ανοίγουνε καθώς τις πλησιάζεις
Βάλε τον νου ν’ αναπαυθεί επάνω τους
Κυπριά, κοπάδια, το αλύχτισμα του Φύλακα.
Ελιές που σβήνουνε κατηφορίζοντας προς τον Ευρώτα.
Κι εγώ
Επάνω στη λοφοκορφή σκυφτός, με τα χαρτιά παλεύοντας
Πώς να χωρέσω τη ζωή μέσα σε λέξεις δύσκαμπτες
Πώς να κρατήσω τέτοια αίσθηση στις τσέπες;

Μικρό παράθυρο το ποίημα
Άνοιξα. Πάνε. Χάθηκαν.