|
Στίχοι: Γιάννης Τσίγκρας
Μουσική: Αμελοποίητα
Τα ποιήματα έπαψαν, πλέον, να μιλούν,
Οι λέξεις από νοήματα αδειάζουν.
Χάνουν τα μεγάλα γαλάζια φωνήεντα και τις κραυγές τους.
Κι αυτός ο νοτιάς
Να σου κολλάει στο κούτελο, σα γραμματόσημο,
Περασμένες αγάπες...
Μ’ ένα συριγμό, να καταντά το φουσκωμένο
-Ίδιο με τα μάγουλα του Ντίλαν Τόμας-
Μπαλόνι,
Θηκάρι άδειο τζιτζικιού.
Εύχου να τραγουδήσει εντός μας,
Τουλάχιστον
Η
Σιωπή,
Όπως στο, ανοιγμένο εις τον Θηκαράν,
Αρχαίο προσευχητάρι.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 380 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|