Ἐλαφριὰ πεθαμένη ἀπό το πένθος
ἡ ἀνάμνησή σου γύρισε ἐχθές.
Τὸ πρόσωπό σου εἴταν τὸ ἴδιο
ἀλλὰ τὰ μάτια σου εἶχαν σωπάσει
ἀπὸ μακρυὰ
Στὴν κάμαρά μου ἡ θαμπὴ μέρα
ἔφερνε ἀργὰ τὸν ἦχο
ἀλλὰ δὲν ἔπνιγε τὴ θύμησή σου
ποὺ ἔζησε μέχρι τὸ βράδυ.