Χθες βράδυ, ήρθε και με βρήκε
Ο πατέρας μου, κι ήταν είκοσι χρονών
Με τα μαλλιά χτενισμένα προς τα πίσω,
Με το κουστούμι του φοιτητή
Και με το βλέμμα, εκείνο το αισιόδοξο
Βλέμμα για τη ζωή και τον κόσμο.

Όχι, το σταυρωτό σακάκι και την γραβάτα
Δεν τα παράτησε, μέσα στον ίδιο χρόνο,
Από πρωτοετής της Νομικής ζωέμπορος
Με πλαστή ταυτότητα, το ρεβόλβερ
Στον κόρφο του και το ΕΑΜ στους λόγους του,
Σε βουνά και πλατείες της Θεσσαλίας.

Μες στο δικό μου κουστούμι τριακοντούτης,
Σκέφτομαι πόσο πάλεψα να το αποδεχτώ
Και τη γραβάτα μου κι αυτόν.
Τώρα, που όλοι γίναμε ο εαυτός μας,
Πού `ναι η επανάσταση να μας χαρίσει
Μια πλαστή ταυτότητα, πατέρα;