Έπαιξες την καρδιά μου επάνω στα χαρτιά
όπως οι μόρτες με την τράπουλα στο σταυροδρόμι.
Την ώρα αυτή πετάξαν χίλια πουλιά
και συ επίστεψες πως κλείσανε οι δρόμοι.

Κι ήραν τα μάτια μου γραμμόφωνα παλιά
που τραγουδούν αργά ανατολίτικα τραγούδια
κι ήραν τα σπλάχνα μου μια πικραμυγδαλιά
κι από τις φυλακές φτάνουν ως πέρα τα νταούλια.

Μες στο παιχνίδι των καιρών σαν μ’ άφησες μου το `πες,
ένα παιδάκι μου `δωσε νερό και συ μου το `πιες
και δε λογάριασες τη στέρνα της ψυχής μου που το θέλει.