Αργά αργά η απόγνωση

διέσχιζε τον ουρανίσκο

Κατέβαινε ως τα σπλάχνα της

Με μπισκοτάκια βουτύρου αμφιβολίας

γλύκαινε το πικρό πέρασμα

Το έκανε να μοιάζει υποφερτό

Με ένα «μήπως δεν κατάλαβα καλά;»

μπορούσε τελικά να πιει όλη την απόγνωση

Ως τον πάτο