Ο εαυτός μας
ευσπλαχνισμένος απ’ το βαυκάλισμα των συμβάσεων
έρχεται κάποια στιγμή
και συναντάει
αυτό το πράγμα που ήμασταν,
αυτό το άγαλμα των φωτογραφιών
στη σκόνη των γρήγορων κύκλων.
Αυτή η έγνοια που είχαμε τότε,
που είχαμε πάντοτε, κι αυτή πάνω στις πόζες,
η έγνοια να ξεπεράσουμε το παρόν μας
να πάμε κάπου πέρα απ’ το δεδομένα κατορθωτό,
να είμαστε κάτι άλλο…