Εγώ. Και στον καθρέφτη
Εγώ του άλλου κόσμου.
Μονοδιάστατος, χωρίς αέρα, χωρίς ήχο.
Γρατζουνώντας να βγω. Μη-

Χα. Να πάλι η πέτρα του αναμάρτητου.

Το ράγισμα βουίζει κυκλικά.
Δραπέτευσα.
Κανένας πια.

Μόνο αυτή η συνεχής χρυσόμυγα.