Έμπροσθεν της οικίας μου
Είχα μια λίμνη θέα
Πάντοτε γκρίζα κι ελαφρώς κυματιστή
θα τη θυμάμαι
Βλέπεις όλο την έσπρωχνε
αγέρας προς τα μένα
Ο μόνος έγινα προορισμός της
Ώσπου τα χρόνια κύλησαν
χιόνια δεν πέσαν
αποξηράνθηκε
Και να το κοίλωμα της ανομβρίας
πήλινο πιάτο στο φεγγάρι
Και να το πλήρωμα της απουσίας
κοφτή ανάσα στο σκοτάδι