Η τελευταία λέξη:
Μια ξεχασμένη φλέβα
αιμάτινη.

Με τα άγριά της δώρα
θραύσματα καιρού ανεξάντλητα.
Πάλλουσα στον ρυθμό της διάρκειας,
άπατρις και αμνήμων
Με τα δάχτυλα σε εγρήγορση
ασυλλόγιστη

Ακροβάτιδα στην κόψη της αθωότητας,
ανίχνευε τη θλιβερή επίγνωση πως
ο πόνος, σαν επιμένει να βρεθεί,
γίνεται αλήθεια.

Μάταιο.

Λησμονούσε έτσι πως
η αλήθεια, σαν επιμένει να βρεθεί,
γίνεται πόνος.