Αγαπητοί συμπολίτες
Όλοι μπορείτε να εμφιαλώσετε
ένα όνειρο μέσα σ’ ένα ποίημα
να το πετάξετε στο λιμάνι της αρεσκείας σας
κάνοντας μια υπόγεια προσευχή
Κι όταν αυτό με το πρώτο κύμα ξεχυθεί
σε άγρια πέλαγα και θάλασσες δαιμονικές
Η μόνη λέμβος διάσωσης στη σχεδία της τύχης
θα είναι η διάφανη ελαφρότητα του γυαλιού
κι ένα κενό αέρος ασπίδα στην ευθραυστότητα
Κάποτε θα προσθαλασσωθεί σ’ ένα λιμάνι παράξενο
που θα κοιτά τον κόσμο ανάποδα
Τότε ένα περίεργο παιδάκι με χέρι εξωτικό
θα πιάσει το μπουκάλι
θα βγάλει το φελλό κι
Ω, τι έκπληξη
το ποίημα
θα έχει σώσει το όνειρο
από βέβαιο
πνιγμό