Θα βάλω
σε γενναία τάξη
τη ζωή μου
Θ’ αρχίσω
απ’ τα κόκκινα συρτάρια
Όπου φυλάσσονται
έτη επτά
αγέρωχης υποταγής
σ’ ένα ανύπαρκτο
όνειρο
Έπειτα θα προεκταθώ στο μαύρο
ύφασμα που με καλύπτει
για να το χρωματίσω
βυσσινί
ή μπλε
Η κάθε ενδιάμεση ενέργεια
φυσαλίδα
στο άπειρο
Κι όποια φαιδρή ενθύμηση
η διολίσθησή μου
στο παράλογο