Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος που της μάνας του το γάλα
είχε ημερομηνία λήξεως τη μέρα που γεννήθηκε.

Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος, φοβερά μονάχος,
που ψαύει του διαμερίσματος τους τοίχους
για τα χάδια των οικοδόμων.

Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος που ξεπλένει το προσωπό του,
και από πνίξιμο τον σώζει
μια ματιά στον καθρέφτη.

Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος που πέρα-δώθε σαν το δέντρο πάει
με τα λίγα φθινοπωρινά του φύλλα,
και στην καρδιά της νύχτας σαν το δέντρο μιλάει.

Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος με καρδιά στριμωγμένη,
και μόνο στο απέραντο δάσος του μυαλού του
μπορεί να πετάξει της φυλακής το ρούχο.

Πίσω από τα σφιγμένα χείλη,
είναι ο άνθρωπος που τίποτα πια δεν του μένει, πλην της γάτας,
που νιαουρίζει μέσα σε ό,τι απ’ αυτόν απομένει.