Τι σου ’κανε, καλέ, και τώρα τον παιδεύεις;
Τι σου ’κανε, καλέ, και τώρα τον τρελαίνεις
και του φυτεύεις στην καρδιά του τα μαχαίρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!

Ποιος σ’ έφερε, καλέ, μες στο δικό του δρόμο;
Ποιος σ’ έφερε, καλέ, και τον γιoμίζεις πόνο
και του ’χεις κάνει τη ζωή του μια μιζέρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!

Τι σου ’κανε, καλέ, κι όλο μου τον πικραίνεις;
Τι σου ’κανε, καλέ, κι αναποδιές τού φέρνεις
και του ’χεις σβήσει και τον ήλιο και τ’ αστέρια;
Ο καλύτερος άνθρωπος στα χειρότερα χέρια!