| |
| | Φιλοσοφημένο μονοπάτι |  | | | 26/4/2009 | | |
[color=red][B]ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ[/B][/color]
[color=purple][B][I]Ο άνθρωπος από τη φύση του και την ύπαρξη της δημιουργίας του από τον Πλάστη, είναι προικισμένος με το χάρισμα της λογικής, αρετή που την στερούνται τα υπόλοιπα όντα , όπως λόγου χάρη οι τετράποδοι φίλοι μας που δρουν βάσει ενστίκτου.
Ο άνθρωπος μέσω της λογικής έχει το δικαίωμα της επιλογής, αφού είναι ελεύθερος να επιλέγει το σωστό και το λάθος και να είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τις συνέπειες που ακολουθούν.[/I][/B]
[B]Κάποτε ένας ταλαίπωρος διαβάτης ξεκίνησε ένα μακρινό ταξίδι κουβαλώντας στον ώμο του έναν αυτοσχέδιο πρόχειρο μπόγο, μεταφέρωντας τα τελείως απαραίτητα και ό,τι πρόλαβε να περισυλλέξει. Η αιτία της περιπλάνησής του, ήταν ένας καταστροφικός τυφώνας που σάρωσε τη μικρή πόλη που διέμενε, η οποία του διέλυσε το σπίτι και τα συντρίμμια καταπλάκωσαν την οικογένειά του. Εκείνος πρόλαβε όμως να κρυφτεί σε μια υπόγεια αποθήκη και να γλυτώσει από την καταστροφή και τη μανία της φύσης. Ανοίγοντας τη πόρτα αντίκρυσε το θάνατο γύρω του. Έκλαιγε απαρηγόρητα και θρηνούσε για την απώλεια των δικών του ανθρώπων αλλά και των γειτόνων του. Λίγο πιο πέρα βρήκε τα λιγοστά του ρούχα πεταμένα, χρήματα λίγων ημερών σκορπισμένα, μία φέτα τυρί και ψωμί στην αποθήκη που φυλάσσονταν. Αποφάσισε να φύγει μακρυά να σωθεί, εξάλλου δεν μπορούσε να κάνει πια τίποτα, και ο ίδιος έπρεπε να προχωρήσει στη ζωή και ας ήταν επώδυνο και σκληρό αυτό που του συνέβη.
Το ταξίδι της φυγής πολύωρο κάτω από τον καυτό ήλιο που πύρωνε το χώμα και τις πέτρες που βάδιζε, σε συνδιασμό με τον ψυχικό και σωματικό κάματο ,δεν υπήρχαν λέξεις για να εκφράσουν την ταλαιπωρία του και την οδύνη. Κάποια στιγμή, καθώς περπατούσε σκυφτός με μάτια δακρυσμένα , κοντοστάθηκε αναλογιζόμενος πιο μονοπάτι έπρεπε να ακολουθήσει για την πιο κοντινή πολιτεία. Τότε βρέθηκε ανάμεσα σε δύο μονοπάτια. Εκείνος ήταν στο κέντρο και ένα μονοπάτι πρόβαλλε δεξιά του και το άλλο αριστερά του. Οι πινακίδες κατεύθυνσης είχαν ξεθωριάσει με το πέρασμα του χρόνου. Ποιος ήταν άραγε ο σωστός και ασφαλής δρόμος; Και αν ακολουθούσε τυχαία έναν από τους δύο και τον οδηγούσε λαθεμένα; Αρχικά σκέφτηκε να διαλέξει το αριστερό μονοπάτι,γιατί όπως του επέτρεπε η ορατότητα που είχε, ο δρόμος ήταν στρωτός χωρίς εμπόδια. Στη πορεία όμως διαπίστωσε ότι όσο το ακολουθούσε γινόταν ένας ατελείωτος "λαβύρινθος", που οδηγούσε ή σε αδιέξοδο ή σε γκρεμό. Γύρισε πίσω έντρομος , ακολουθώντας τους σπόρους που έριχνε στο διάβα του από τις τσέπες του ως σημάδια. Μετά αποφάσισε ότι έπρεπε να ακολουθήσει το δεξί, που αρχικά φαινόταν μπερδεμένο και κακοτράχηλο. Έπειτα από δυσκολίες και αρκετές λακούβες, ο δρόμος γινόταν ολοένα πιο λείος και στρωτός. Μια γέφυρα ένωνε την ερημιά με ένα πυκνοκατοικημένο χωριό. Εκείνος τη διέβη, πέρασε πάνω από τον ορμητικό ποταμό, αναστενάζοντας ανακουφισμένα. Η θέλησή του για ζωή, του έδωσε δύναμη ξανά. Στηριζόταν πλέον ορθά στα δυο του πόδια χωρίς άλλο πια να "χωλαίνει", αφήνοντας πίσω το πονεμένο και άδικό του παρελθόν.[/color][/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 23 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
26-04-2009 @ 07:37 | Η θέλησή του για ζωή, του έδωσε δύναμη ξανά
έτσι είναι, απλά πρέπει να θέλεις... ::yes.:: | | **Ηώς**
26-04-2009 @ 08:01 | ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!!!!!!!!!
::up.:: ::hug.:: ::up.:: | | swordfish
26-04-2009 @ 08:48 | ΄Ομορφη η ιστορία σου Ελευθερία μου !!! ::yes.:: ::up.:: ::hug.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
26-04-2009 @ 08:54 | Ωραια μεταφορα......................... | | elpidakwstopoulou
26-04-2009 @ 09:19 | ο,τι φαινεται εύκολο στην αρχη εχει άσχημο τέλος..
ο,τι κατακτας δύσκολα σου αφήνει τη γλυκιά γεύση της νίκης !!!!
υπέροχο Ελευθερία μου !!!!
::up.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
