| |
Ματια με βλεμματα θολα
πρασινοι καμποι στα βουνα
φυλλα ξερα και καστανα
ιδιο το χρωμα της βροχης
Κυματα δακρυα γαλανα
μαυρα σαν νυχτα σκοτεινα
το ιδιο φως σας διαπερνα
ιδιο το δακρυ της ψυχης
Μα τους δικους σου τους πρασινους καμπους
να μην τους διασχισει κανεις ποταμος
κι αμα διψασεις οσο θελεις να πιεις φτανει να κοιταχτεις ρεφρεν
στης ματιας μου το φως
και θα γινω ουρανος
ηλιος και ωκεανος
ο δικος σου θεος
Τα ματια μου θα εκανα πηγες
για να ξεπλενω της ψυχης σου τις πληγες
να πνιγω μεσα σου βαθια το χτες
και να σε βγαζω στης καρδιας μου τις στεριες
μακρια απο τις συννεφιες
και της αγαπης τις κακοκαιριες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
