| |
φεγγάρι μην συναγωνίζεσαι το φως του φάρου σήμερα, τον άναψα για κείνον...
από νωρίς καθάριζα το τζάμι, ετοίμαζα τα φυτίλια, γέμισα το καζάνι με λάδι,
μετά έβαλα την πίτα στην φωτιά και κάθισα στον βράχο...
μου λείπει φεγγαράκι μου..
από τότε που έφυγε κάθε βράδυ ετοιμάζω τον φάρο, κάθομαι στον βράχο,
κοιτάζω τα πλοία που ταξιδεύουν σε μια θάλασσα από φως και, ψιθυρίζω το όνομά του...
φεγγάρι μου μην συναγωνίζεσαι το φως του φάρου,
κάθε φορά που λάμπει, σε κάθε κύκλο,
στέλνει σε κάθε γωνιά του ορίζοντα το μήνυμα
της αγάπης και της προσμονής μου...
την νοσταλγία μου για κείνες τις μέρες που εδώ σε αυτόν τον βράχο με κρατούσε
στην αγκαλιά του και μου μιλούσε για τα καράβια και τον κόσμο..
δεν καταλάβαινα τότε φεγγαράκι μου, ο κόσμος μου ήτανε εδώ η Ζούρβα,
ο κόσμος μου ήτανε όλος η αγκαλιά του...
η ψυχή του όμως ήτανε η ψυχή του φάρου και η σκέψη του ακτίνες που ταξιδεύανε στις τέσσερις
γωνιές του ορίζοντα,
γαντζώνονταν στα ξάρτια των καραβιών και δεν ξεκόλλαγαν, μέχρι μια μέρα που τον τράβηξαν
και αυτόν...
φεγγάρι μου ξημερώνει... το φως του φάρου γίνεται και πιο αδύναμο..
η πίτα κρύωσε, ο βράχος αυτός της Zούρβας μοιάζει σήμερα ακόμα πιο έρημος από ποτές..
ο πατέρας θα ξυπνήσει σε λίγο και θα θέλει ζεστό νερό να ξουριστεί..
το γυαλί του φάρου γέμισε κάπνα.. θόλωσε.. σαν την ψυχή μου
ΤΕΛΟΣ
27/6/1999
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
