| |
| | ένας εξωγήινος εξομολογείται |  | | | χαμογελάστε στη ζωή και μη νοιαζεστε πως σας βλέπουνε οι άλλο,αλλα πως τους βλέπετε εσείς | | |
Σήμερα θυμήθηκα ένα κομάτι της ζωής μου που εξακολουθω να αργοσέρνω μαζί μου σχεδόν σαράντα χρόνια,όπως σέρνει η χελώνα το καβούκι της.
Ημουνα παλικαράκι τότε,όταν ανακάλυψα μικρά σπυράκια στο δέρμα μου,που όλο και πλήθαιναν.Πηγα σε δερματολόγο και πληροφορήθηκα απο το τεθλιμένο ύφος του,πως ήμουνα πολύ ξεχωριστός.Είχα ΨΩΡΙΑΣΗ(μη την μπερδέψετε με την ψώρα που θεραπεύεται).Μου έδωσε λοιπόν μπόλικες αλοιφές(ακόμα και για το χνουδωτό της κεφαλής)και ξεκίνησα την θεραπευτική αγωγή.Η ψωρίαση ειναι ψυχοσωματική νόσος και ΑΝΙΑΤΗ.Βρε και που δεν πήγα,μεχρι και στα ψωρονέρια στη μικρή λίμνη δίπλα απο τη γέφυρα της Αλαμανας παρέα με νεροφίδες καθως και σε λασπόλουτρα με σμήνη σφήκες να με γυροφέρνουνε...
Όμως στην Αιδηψό έφαγα το πρώτο μεγάλο χαστούκι απανθρωπιάς,όταν μπηκα στην πισίνα όπου επέπλεαν όλα τα πουρώ που πήγαιναν για συντήρηση και για τα αθριτικά τους.Εβαλαν τις φωνές,μέχρι που προσέτρεξε ο γιατρός των πηγών να τους διαβεβαιώσει ότι δεν είχα καμια κολητική αρρωστεια.
Εις μάτην γέροι και γριές με κρεμασμενα τα μαστάρια τους μέχρι τον αφαλό ωρυόντουσαν έν χορώ..ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ,ΑΥΤΟΝ ,τουτέστιν "βγάλε έξω γιατρέ το τέρας του λόχ-νές
Εκείνες τις στιγμές μίσησα τόσο τον εαυτό μου,όσο και την γερουσία.Ομως με αξιοπρέπεια και ρίχνωντας τους ένα βλέμμα γεμάτο φαρμάκι βγήκα απ την πισίνα και πήγα σε ατομική μπανιέρα για τη συνέχεια.
Κατόπιν επισκεφθηκα του Συγγρού.Με είχανε μπροστά τους δυο γιατροί και με γυροφέρνανε σαν την μαιμου γυρω γύρω τσίτσιδο για να με δούνε καλύτερα.Και ξαφνικά τραβάνε το παραβάν και....ενα ολοκληρο ακροατήριο φοιτητών στο αμφιθέατρο με θωρούσε ενω οι γιατροί επεξηγούσαν την καταστασή μου δείχνοντας τους με μια βέργα μία μία τις φολίδες μου.Ημουνα φούλ γεμάτος απο δαύτες,έτοιμος για νουμερο με φακίρη δηλαδή, το φλάουτο μας έλειπε.
Ευτυχώς η θεία δύναμη με εχει προικίσει με το χιούμορ.Γύρισα και τους κοίταξα δείχνοντας τους γελώντας και άρχισα να παιρνω πόζες για να με βλέπουνε καλύτερα.,Ουτε τα ματζαφλερια μου δεν έκρυψα,απλά γελούσα αλλά έκλαιγα μεσα μου γοερά.
Εκτοτε στις αυτογελοιογραφήσεις μου συμπεριλαμβάνω και την ψωρίαση που εξακολουθώ να έχω σαν μόνιμη συνοδό μου και όταν με κοιτάζουνε περίεργα σαν εξωγήινο, λέω μέσα μου "Μάριε είσαι διαφορετικός, με ευαισθησίες μέσα σου και σίγουρα δεν ανήκεις στο ανθρώπινο είδος,αγνόησε τους"
Αυτό κάνω έκτοτε και χαμογελώ ,δημιουργώ ,ερωτεύομαι ,και ΥΠΑΡΧΩ έστω ανάμεσα σε αρπακτικά και ψυχοφάγα όντα χωρίς ευαισθησίες.
Δεν με πήρε ποτέ η ζωή απο κάτω,ακομα και στις μεγάλες μαυρίλες μου.Το πάλεψα όμως με αποφασιστηκότητα και κουράγιο και ΝΙΚΗΣΑ,θωρώντας τους άλλους σαν "διαφορετικούς".
Αβάντι μανέστρο,να ζήσουνε οι εξωγήινοι με τις φολίδες στο σώμα αλλά με καθάρια την ψυχή!
marakos
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,ΝΑΤΑΛΙΑ και ΜΙΚΡΟΥΛΙ για τα πρωινα σχολια σας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
01-05-2009 @ 11:15 | Για να πω την αληθεια με κεντρισε ο τιτλος λογω του ενδιαφεροντος θεματος με τον εξωγηινο αλλα περολο που περιμενα να διαβασω ενα χιουμοριστικο ποιημα, μου αρεσε η εξομολογηση σας και σας συγχαιρω απο τα βαθη της καρδιας μου. Συμφωνω και επαυξανω ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
