**Ηώς**
03-05-2009 @ 00:19 | Κάποιες στιγμές ο εαυτός μας είναι αντίπαλος
Και τον ξεσκίζουμε με νύχια μανιασμένα
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
niotis@yahoo.gr
03-05-2009 @ 01:03 | Σαν τη φωνή που την σκοτώνει ο αντίλαλος
Μες στα φαράγγια της σιωπής τα ξεχασμένα
::up.:: | |
yiannistellidis
03-05-2009 @ 01:08 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
μηχανοδηγος
03-05-2009 @ 01:09 | Κάποιες πληγές δεν επουλώνονται με ψέματα
Βράζει το αίμα και αρνείται πια να πήξει
Ένας βραχνάς πια η ζωή.. που φτύνει φλέματα
Απ' τα πνευμόνια που το λάθος έχει κλείσει...
Πολύ δυνατό.... Όμορφο.
| |
frozenangel
03-05-2009 @ 01:13 | Καποιες αληθειες αυταπατες δεν ανεχονται
Και ανελεητα ζητουν τη πληρωμη τους
Τα ματια κλεινουμε....μα στη ψυχη φυτευονται
Και επιβαλουν στο κορμι τη λογικη τους...
Φοβερο !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
03-05-2009 @ 01:48 | Πολύ δυνατό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΜΙΤΣΕΦ
03-05-2009 @ 02:42 | τελειο!!!!! | |
peiraiotissa
03-05-2009 @ 03:36 | Από τις μνήμες ανασταίνονται οι ανάγκες μας
Κι εμείς κρυβόμαστε σ' αστεία προσωπεία...
Αυτή η έμπνευση σού΄ρθε εδώ ή στην εξοχή...για να ξέρω!
Να ετοιμαστώ???? ::kiss.:: ::love.:: | |
solminoraki
03-05-2009 @ 03:39 | Τι να λέμε τώρα...τα είπες όλα
Κάποιες αλήθειες αυταπάτες δεν ανέχονται
Και ανελέητα ζητούν την πληρωμή τους
Τα μάτια κλείνουμε.. μα στην ψυχή φυτεύονται
Και επιβάλλουν στο κορμί την λογική τους...
Κάποιες ανάσες που μυρίζουν δηλητήριο
Σπέρνουν τριγύρω την αρρώστια και το κρίμα
Και το χαμένο της ζωής το εισιτήριο
Μας επιστρέφει πια στο πρώτο μας το βήμα...
και φτου κι απ την αρχή...να ψάχνεις το Μηδέν ::1255.::::1255.::::4076.:: | |
tarifula
04-05-2009 @ 03:45 | Από τις μνήμες ανασταίνονται οι ανάγκες μας
Κι εμείς κρυβόμαστε σ' αστεία προσωπεία...
πολυ ομορφο ολο....
αν κι'αναρωτιεμαι μηπως...απ'τις αναγκες ανασταινονται η μνημες μας??... | |
 |
