| |
[align=center][B]Ξεσκονίζοντας τα θέλω ξαναγύρισαν στα μάτια
Πού πας αγάπη μου;
Κι ο πιο μεγάλος έρωτας ξεφούσκωσε
ευθύνες,ευθύνες παντού!
Μπουγάδα τις άπλωσα,τις στέγνωσαν οι τύψεις
και μείναν βράχια μιας μανιασμένης θάλασσας!
Όχι,δεν τρέμω
ούτε όνομα αλλάζω
ούτε τον ήλιο μου
...μόνο που γέμισε η ζωή μου από σκιές
από ένα κοριτσάκι που κάποτε μου έμοιαζε
και περπατά τώρα μέσα μου σ'ένα δρόμο από στερήσεις.
Ηθοποιός και θεατής,
η ζωή μου ένα κουτσό ως τη γωνία
τραγουδώντας τη σιωπή σαν πιο ωραία μελοποίηση του χρόνου
και το σκηνικό γνώριμο..
ώριμα χρόνια,γεμάτοι άνθρωποι,ευτυχία
σύννεφα,δέντρα,πουλιά,ελευθερία
δάσος,μαυρίλα,σιωπή,μοναξιά,απελπισία..
κι έχω ένα γυμνό ουρλιαχτό για να σ'αφήσω
γιατί σε έγραψα πολύ,πάρα πολύ,απ'άκρη σ'άκρη σ'έχω γράψει...
Ντύνομαι χώμα βρεγμένο,λουλούδι ν'ανθίσω
πάντα θα'χω να ζήσω και να λησμονώ
τα όσα χρόνια ανάσες σκορπάω στον κόσμο
κι ό,τι έγω πρόδωσα,φευγάτο όνειρο,πυκνά πουλιά[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
