| |
Ασε με να ‘ρθω να σε βρω
Δεν θα ‘ναι τοσο λαθος...
Που ξερεις εσυ τι ειν’ σωστο...
Ποιος στο δωσε γραμμενο;
Γραμμενα ειναι οσα εμεις
Με πραξεις και με εργα
Γραφουμε επανω στη ζωη
Με τα δικα μας χερια
Και αν τα χερια σου χαθουν,
Δεν γραψουν ιστορια
Με σωμα ιδιο διαψευθουν
Ποια θα ‘ ναι η αξια;
Πως θα το λες το σ’αγαπω;
Τα χειλη θα ‘ναι ψευτρες
Τα χερια σου θα μαρτυρουν
Τις σκεψεις τις πλανευτρες
Και θα ‘σαι μονος....υπευθυνος
Της μοναξιας και του κενου
Αυτα θα ‘ ναι γραμμενα
Και η καρδια θα μαρτυρα
Πως ησουν μια φορα τοσο κοντα
Μα δειλιασες....τον εαυτο ξευτιλισες
Δεν επραξες, φοβηθηκες
Κι αντις τα χερια
Πηρες τα ποδια για δουλεια
Και τα βαλες να τρεξουν
Γρηγορα! Φωναζες
Παρετε δρομο και βουνα
Μακρυα να παμε..Αντε!!
Εκεινα σ’ ακουσαν....
Προσταγμα ηταν κι επρεπε
να κανουν οπως οριζει
Ο Βασιλιας ολων των αρχων
Σε πηραν σε πηγαν μακρυα...
Μετα απο απεναντι
Κοιτουσες την αληθεια
Και ηξερες πως ολα αυτα
Εκαμαν τα ποδια σου τα ιδια
Κραυγη ακουστηκε...βοη
Ξυπνησε ο κοσμος ολος
Απ’ ακρη σ’ ακρη του ντουνια ακουστηκε ο πονος
Τα χερια σου...ηταν αδειανα
Τα κοιταζες...
Και δακρυα σου φυγαν
Απραγα μειναν ψελεισες....
Δεν ‘γραψαν ιστορια..
Κι εκεινα που σ’ ακουγανε
Ιδρωσανε...δακρυσαν
Τα ειχες χρονια αχρηστα
Και πικρα μονο ειχαν
Δειλα δειλα βρηκαν φωνη
Σε κοιταξαν και ειπαν:
«Τι θες τωρα και κλαις
Και σκουζεις σαν αγριμι;
Σαν ηρθε η στιγμη
Τα ποδια εβαλες πρωτη γραμμη
Εμας ουτε που ειδες
Ψυχη δεν ακουσες ..καρδια
Ολα βουβα τα ειχες
Κι εκεινη που αγαπησες
Με δακρυα την ειδες
Δεν λυγισες, δεν σκεφτηκες
Δεν θελησες να μαθεις
Τι κουβαλουσε στη καρδια
Τι δωρα ειχε στη ψυχη...
Δειλιασες...μειναμε γυμνα
Δεν γραψαμε ιστορια...
Φοβουμαστε τωρα ειναι αργα....»
Κι απεναντι....
Εκει στεκοτανε...
Μες τη πληγη εκεινη....
Που αδικα ηρθε να σε βρει
Αδικα προσμονουσε
Του ερωτα σου το φιλι
Την αγκαλια σου τη γυμνη
Με βημα βαρυ...αβασταχτο
....με πλατη προχωρουσε
Κι εμεινες να την κοιτας
Κουκιδα μες το χαρτη
Πιο μακρυα κι απ’ τα βουνα...
Την βρηκαν τα πελαγη
Στο δρομο τη συντροφευσαν
Της ειπαν με ελπιδα...
«Θα τον ξεχασεις...θα το δεις
Κι αλλος θα παρει θεση,
Θα χει καρδια, θα χει ψυχη
Κουραγιο να σε εχει..
Και μια αγκαλια θα χει γυμνη, ετσι οπως σ‘ αρεσει»
Εκεινη εκλαιγε βουβα....
Το ακουγε το κυμα
Τα λογια του ηταν σοφα
Γεματα με ελπιδα
Εσκυψε το κεφαλι της
Ασηκωτο το βλεμμα
Κλειστη εμεινε η αγκαλια
Και κοιταξε τα χερια της
Που κλαιγανε ...ιδρωμενα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
