| |
[I][align=center]Αρετη : Πως; πως να του μιλησω ; πως;
έχει σβησει ο ουρανός, δεν υπαρχει αλλο φως
μεσα στη νυχτα, μεσα στο βραδυ μοναχη
φοβαμαι να παω περπατοντας ισα μ'εκει.
Φεγγαρι : θα σου κανω παρεα εγω
που σαν στον ουρανο σταθω
ολοκληρος αναβει
και να σε τρομαζει παυει!
Αρετη : Αχ φεγγαρι μου γλυκο
θελω να τρεξω ολα να του τα πω
μα μετανιωνω καθε σκεψη μου που φανερωνω
γιατι ξερω πως παλι μοναχη γι αυτον θα λιωνω
Φεγγαρι : Κοιτα πως λαμπω, κοιτα
βλεπεις, γι ασενανε τα φωτα στην πολη αναβω
τρεξε λοιπον και μην λυπασαι
πως μπορει κατι που αγαπας να το φοβασαι;
Αρετη : Δεν φοβαμαι, μα λυπαμαι...
Φεγγαρι : Μη μιλας σου λεω, μη!
ειναι σκληρο ο,τι ομορφο μεσα μας να ζει
γι αυτο[B] τρεξε πριν η σκεψη σου γινει χαμογελο
γεματο πρεπει μα διχως ψυχη![/B]
Αρετη : Κι αν δεν μ'αγαπα;
Φεγγαρι : Αρεττη μου, μικρη θνητη μου
τ'ονειρο ειναι ονειρο, να ξερεις παντα αγαπητη μου
[B]να ξερεις πως ο σοφος ταξιδευει κι ο ανοητος πλανιεται
γι αυτο αυτος που ονειρευεται ποτε του δεν παραπλανιεται
γιατι τ'ονειρο ειναι Σοφια
και μες στην σταχτη τ'ονειρο μοναδικη θρησκεια...[/B] [/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
