| |
| | Θυμάμαι |  | | |
Αντε λές πως γέρασες και σε πιάνουν οι θύμισες στον ύπνο.
Αντε λές πως τίποτα πλέον δεν αλλάζει και προδιαγράφεις τον θάνατο σου .
Αντε λές πως δεν είσαι μίζερος αλλά μίζερα ζείς.
Αντε κάνε τον διάλογο με τον βρωμοκαθρέφτη που κοιτάς και φτύνεσαι μη σε ματιάξουν.
Αλλά μην μου πεις πως δεν θυμάσαι...
Θυμάμαι πως ήμουνα στα νιάτα μου και υποφέρω
Σύμβολα ,σημαίες και ιδανικά ευθύνη πια δε φέρω.
Σταμάτησα όρθιος σε μια γωνιά και τ΄ αύριο κοιτάω,
σε δρόμους χωρίς πανό στον μέλλον περπατάω.
Γιους και κόρες στον κόσμο πλέον έχω φέρει,
τους έμαθα ανάγνωση γραφή με το δεξί το χέρι.
Να μάθουν είπα πως στη γη που περπατάνε
στο χώμα κάτω ,εδώ , ποτέ τους μην πετάνε.
Γιατί παιδιά μου όμορφα πολύ απλά τους λέω
Τα όνειρα έχουν χαθεί και άρχισα να κλαίω.
Έκλαιγα σαν να μουνα μωρό ,στην αγκαλιά της μάνας
Βασιλιάς φτωχής σκηνής ,τροφός μιας γης πουτάνας.
Κι όσο το κλάμα μου κρατεί τόσο αυτά φωνάζουν:
- Γιατί πατέρα μας καλέ ,πες γιατί φεύγει το δάκρυ ώρες.
Πες μας εμάς που είμαστε γιοι πες μας σε μας τις κόρες.
Τι είναι αυτό που σε πονά ,αυτό που όλο σε καίει
Πες να ξέρουμε κι εμείς, πες και σ’ εμάς τι φταίει.
-Φταίει που έπαψα να ζω,
έπαψα στ αστέρια να κοιτάω
σταμάτησα πια στον κόσμο αυτό
το δίκιο να ζητάω.
Πλέον σκυφτός στο δρόμο περπατώ
και στις γωνιές πάντα κρυμμένος είμαι,
σαν έρχονται τα κύματα, οργής
πάντα τα μάτια κλείνω
κι όλο κοιτώ πάντα ευθύς
ποτέ μην αποκλίνω.
Σ’ ένα σκοπό ,απόκοσμο ,κλειστό σ΄ ένα ντουλάπι
Κλείνω τα μάτια και θαρρώ πως μοιάζω με ελάφι
όλο τρέχω μακριά ,πολύ μακριά, ο ήχος μην με πιάνει
κι όταν η μέρα χάνεται ,ξαπλώνω στο ντιβάνι
κι όλο ονειρεύομαι ξανά ,ξανά όλο το βράδυ
πως είμαι νιος με ένα πανό και μια φωνή τσοπάνη
τον κόσμο να καθοδηγώ με πίστη πως δίκιο έχουν
μ όλη μου την δύναμη να δείχνω πως παλεύουν.
Μα πάει καιρός ,δεν είμαι εγώ για τέτοια
Τώρα είμαι μόνο για χορό με του καιρού τα ξέφτια.
Δεν είναι πλέον αρκετό στους δρόμους να γυρνάω
Κι έτσι από δω και στο εξής στον καναπέ γερνάω.
ΚΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΟΣ…Ο Λύκος σαν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του … μήδε τα χούϊα άλλαξε μήδε την κεφαλή του...
Γι αυτό μη λες ποτέ πως όλα ίδια μοιάζουνε
Πως όλα ίδια είναι.
Πες μονάχα πως μπορείς τον κόσμο εσύ θέλεις ν αλλάξεις
Κι έτσι θα δεις πως στο στενό δρομάκι που πατείς,
υπάρχουν διαβάτες κι άλλοι
που σε σένα , μοιάζουνε πολύ και στη φτωχή καρδούλα τους
όνειρα πολλά ,πάρα πολλά φωλιάζουν.
Για αυτό μην λες ποτέ πως γέρασες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | kalapoutiss@gmail.com | | | |
|
Ναταλία...
07-05-2009 @ 04:14 | Γι αυτό μη λες ποτέ πως όλα ίδια μοιάζουνε
Πως όλα ίδια είναι.
Πες μονάχα πως μπορείς τον κόσμο εσύ θέλεις ν αλλάξεις
Κι έτσι θα δεις πως στο στενό δρομάκι που πατείς,
υπάρχουν διαβάτες κι άλλοι
που σε σένα , μοιάζουνε πολύ και στη φτωχή καρδούλα τους
όνειρα πολλά ,πάρα πολλά φωλιάζουν.
Για αυτό μην λες ποτέ πως γέρασες
Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | akolouthos
07-05-2009 @ 04:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Geronta!!! | | balistreri
07-05-2009 @ 07:32 | πότε να γεράσω να παινεύομαι... | | elpidakwstopoulou
07-05-2009 @ 07:39 | Κι έτσι θα δεις πως στο στενό δρομάκι που πατείς,
υπάρχουν διαβάτες κι άλλοι
που σε σένα , μοιάζουνε πολύ και στη φτωχή καρδούλα τους
όνειρα πολλά ,πάρα πολλά φωλιάζουν.
Για αυτό μην λες ποτέ πως γέρασες
δεν μιλαω μιλια !!! υπέροχος γέροντα !! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
07-05-2009 @ 08:07 | Βασιλιάς φτωχής σκηνής ,τροφός μιας γης πουτάνας.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | idroxoos
07-05-2009 @ 12:03 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
