| |
θελησαν να φυγουν γιατι τους γελασαν
πηραν μαζι τους μονο την ψυχη τους
περπατησαν σε ερημους και ξεχασαν
τα παντα ακομα και την ζωη τους
μαζευουνε ακομα ουρανο οι δον κιχωτες
θρηνουν παλιες αγαπες σαλεμενοι ιπποτες
τα θρυψαλλα μιας ολοκληρης ζωης
σε χαρτι με καρβουνο καταραμενοι ζωγραφιζουν
μα ζωη σε πιστεψαν χωρις να σε ρωτησουν
αν ησουν αληθινη η ψευτικο αποτυπωμα επανω σε χαρτι
σε πανδοχειο πινουμε τα βραδυα
ζωη πικρη και η καρδια μας αδεια
προσμαινουμε μοναχα ενα ψεμα
ιδανικοι και αναξιοι
πνιγμενοι σε ενα ρεμα
πες μας ταξιδιωτη αν μπορεις
ποιος κοσμος εχει αλλαξει
ποσους πουλησες ζωη
χωρις ανταλλαγμα τους πηρες δακρυ
βραδυες που ερχονται
νυκτες που περνουνε
σε κονακι χαμενο θα τα πιουν
αυτοι που ξερουν να αγαπουν
και να πονουνε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
