| |
| | Η Νύχτα |  | | | Ένα ποίημα που γράφτηκε με πολύ αγάπη σε κάποια κάποτε, θέλοντας να της δείξει ότι την αγαπάει πραγματικά.. | | |
Είναι πολύ ωραία τελικά,
να κάθεσαι στο μπαλκόνι τέτοιες ώρες..
Ο κόσμος λίγος που περνάει,
τα αυτοκίνητα σχεδόν ανύπαρκτα,
τα φώτα στα σπίτια να σβήνουν ένα προς ένα..
Και μόνος ήχος,
ο ήχος της νύχτας,
που άπλωσε το πέπλο της
και σήμερα πάνω από την Αθήνα..
Ένα πέπλο τόσο σκούρο και όμορφο,
που θυμίζει κάτι από χειμώνα..
Το σκούρο μαύρο χρώμα του,
είναι τόσο φωτεινό,
που επαρκεί για να σε φέρει κι απόψε κοντά μου..
..με τη σκέψη..
Αχ αυτός ο ήχος της νύχτας,
πόσο υπέροχος είναι απορώ..
Ένας ήχος τόσο γλυκός και ήσυχος,
που κάπως χάνεται τα μάτια σου σαν κλείσεις..
Όμως αυτός ο ήχος είναι πάντα εκεί έξω..
Μία μελωδία πρωτόγνωρη,
μία ορχήστρα αστεριών αμέτρητων,
έρχεται να ηρεμήσει τον κόσμο σου,
και να σταματήσει τον χρόνο..
Ένας ήχος,
που σε γεμίζει γαλήνη,
και κάνει την ψυχή σου ν' ανθίζει,
σιγά - σιγά,
αργά - αργά..
Σαν τα νυχτολούλουδα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-05-2009 @ 03:10 | ωραια, πολυ ωραια περιγραφη....... ::yes.:: ::yes.:: | | Ναταλία...
09-05-2009 @ 06:06 | Ένας ήχος,
που σε γεμίζει γαλήνη,
και κάνει την ψυχή σου ν' ανθίζει,
σιγά - σιγά,
αργά - αργά..
Σαν τα νυχτολούλουδα..
Το νυχτολούλουδο το αγαπημένο μου ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | χρηστος καραμανος
09-05-2009 @ 09:12 | Ένας ήχος,
που σε γεμίζει γαλήνη,
και κάνει την ψυχή σου ν' ανθίζει,
σιγά - σιγά,
αργά - αργά..
Σαν τα νυχτολούλουδα..
VRAIOTATO!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
