| |
Είναι δύο περασμένες
Κι εγώ είμαι μοναχή
Σκέφτομαι όλο για ταξίδια
Που ποτέ δεν έχω δει.
Το φεγγάρι με λυπάται
και με παίρνει αγκαλιά
σε άλλους κόσμους με πηγαίνει
στ'άστρα επάνω εκεί ψηλά.
Ταξιδεύω σε κομήτες
Γαλαξίες μακρινούς
Νεφελώματα γεμάτα
χρώματα κι αστερισμούς
Το φεγγάρι μου θυμίζει
Ότι είναι πια αργά,
Πίσω πάλι με γυρίζει,
Με μια θλίψη στην καρδιά.
Το πρωί αναρωτιέμαι
Όνειρο να 'ταν κι αυτό;
Όμως γύρω μου η αστρόσκονη
Δείχνει το αντίθετο
Κι έτσι οι μέρες μου κυλάνε
ʼχαρες και βαρετές
Μα τα βράδια είναι γεμάτα
απ' ανείπωτες χαρές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
