Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η θολή αχλή του χρόνου
 ποιός, εάν κραύγαζα, θα με άκουγε λοιπόν απ των Αγγέλων τα τάγματα; (Rilke)
 
Η μούσα στάθηκε και δάκρυσε
στα καστάλια νερά της φτερωτής νιότης,
το φτερωτό άλογο μίσεψε στα μισά του δρόμου,
ποιος φωνάζει σε αυτή την κούφια ησυχία,
και ποιος ακούει.

Θα ανταμώνουμε στις αναμνήσεις του παρελθόντος.
Γελώντας με τη γλυκιά αύρα της Αγάπης
Θα μεθάμε με τη λατρεία του κορμιού, ξέπνοοι πάνω
Στον αφρό της θάλασσας
Θα μου κρατάς το χέρι
εκεί στο ουράνιο τόξο των χρωμάτων.
Θα περπατάμε στη θολή αχλή του χρόνου
χωρίς φτιασίδια χωρίς ένδυμα .




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γιατί εμείς, εκεί που αγαπάμε, γινόμαστε αχνός (Rilke)
 
nea xrysi
10-05-2009 @ 15:23
Θα μου κρατάς το χέρι
εκεί στο ουράνιο τόξο των χρωμάτων.
Θα περπατάμε στη θολή αχλή του χρόνου
χωρίς φτιασίδια χωρίς ένδυμα .

Πολύ ωραίο!!!
::yes.:: ::yes.::
Ιππαρχος
10-05-2009 @ 21:35
υπέροχοι στίχοι!
Ιχνηλάτης
11-05-2009 @ 11:55
Τέλειο ερωτικό!!!
Μια γλυκιά ραθυμία του πολύχρωμου έρωτα!!!!
Πολύ καλό!!!
kapnosa-v-ainigma
29-12-2009 @ 03:47
Φανταστικό ποίημα! εξ αχνιστικό!!!!χαχχαχα! πολύ μου αρεσε! ::yes.::
Flake
01-01-2010 @ 06:20
σε ευχαριστώ αίνιγμα ::xmas.::
TAS
27-12-2010 @ 14:17
ουράνιο τόξο αισθητικής απόλαυσης . .
χρηστος καραμανος
08-10-2011 @ 22:56

Η μούσα στάθηκε και δάκρυσε
στα καστάλια νερά της φτερωτής νιότης,
το φτερωτό άλογο μίσεψε στα μισά του δρόμου,
ποιος φωνάζει σε αυτή την κούφια ησυχία,
και ποιος ακούει.

::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο