| |
Πώς να σ’ αρνηθώ;
που ‘χω τη γεύση απ’ τα χείλη σου ακόμα…
Πώς να σε λησμονήσω;
που σε κοιτώ σε κάθε φεγγαριού το γιόμα…
Πώς τη ψυχή να ξεριζώσω;
αλύτρωτα χάδια στο κορμί μου, ρημαγμένα.
Πώς σε ξένα φιλιά να σε νιώσω;
που η ζωή μου είναι άδεια χωρίς εσένα…
Πόσο κακό να σ’ αγαπώ!
Μα κι αν οι ερινύες μου χαράξουν τη ψυχή
και έρθει η νύχτα που αρνηθώ τον έρωτά σου,
είθε η αγάπη μου να γίνει προσευχή
πεφταστέρι, τυχαία να πέσει στη ματιά σου.
Ευχή τρεμάμενη στου νου τα μονοπάτια,
αληθινό να βγει ότι εύχονται τα ολόλαμπρά σου μάτια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
