| |
[I][align=center]Τι να γράψω στο χαρτί για να σου δείξω το πόσο σ’ αγαπώ;
Τι άλλο να σου πει αυτή η Μούσα της καρδιάς μου;
Όσο τα επιχειρήματα μου εξαντλώ
Τόσο πιο γρήγορα φεύγεις από ‘δω
Αφού το ξέρεις πως σ’ αγαπώ
Γιατί με κάνεις να σε νοσταλγώ;
Στην αρχή γλυκόλογα έφταναν στα αυτιά μου
Πετούσαν σαν πουλιά του παραδείσου μου
Και γέμιζαν με ελπίδα τα όνειρα μου
Πως κάποια μέρα θα γινόσουν δικιά μου.
Όμως αυτή η αρχή μας έφερε στο τέλος
Την Καρδιά μου την ράγισε ένα βέλος
Ένα βέλος πικρό που ονομάζεται Μίσος
Μας έφερε στο τέλος ίσως
Να υπάρχει ακόμα μια κέρινη λάμψη
Που σιγοκαίει στο εικονοστάσι μιας εκκλησιάς
Μακριά από εμάς.
Μπορώ να κρατήσω την βροχή
Πάνω στη οροφή αυτού του άδειου σπιτιού
Αυτό δεν με πειράζει
Μπορώ να πάρω μερικά δάκρυα
Και να τα αφήσω να βγουν από τα μάτια μου
Δεν φοβάμαι
να κλαίω συνεχεία
αν και κάπως μ’ ενοχλεί
το γεγονός ότι συνεχίζω να σε λατρεύω, ματιά μου
Υπάρχουν μέρες,
που παριστάνω πως είμαι καλά
αλλά έτσι δεν κερδίζω τίποτα
Αυτό που με πονάει περισσότερο
Είναι ότι ήμουν τόσο κοντά.
Και έχω τόσα να σου πω
Τόσα να πω
Με μια λέξη, σ’ αγαπώ[/align][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
