| |
Περασα τα χρονια μεσα στους δρομους
Και εζησα χειμωνες μακρυα απο νομους
Με ανθρωπους που με εβλεπαν να λιωνω λιγο-λιγο
Και ολοι τους φωναζαν να ριξουνε τον πυργο.
Το εργο που 'χουν δει τα ματια τα δικα μου
Θα το δουνε και αλλοι, μεσα απ' τα δακρυα μου
Που χυθηκανε με πονο για την ελευθερια
Της δικης μου της ζωης, αυτη ειναι η ιστορια.
Το παρελθον με κυνηγαει
Μα το παρων ειναι εδω
Οταν η πολη αυτη μεθαει
Θελω να φυγω να χαθω.
Οι δρομοι ειναι απεραντοι μεσα στα ονειρα μου
Η νυχτα ολοσκοτεινη, δεν λαμπεις πια χαρα μου
Εσυ μοναχο μ'αφησες μεσα στην ερημια
Με πουλησες παλιοζωη, ακομα μια φορα.
Ομως τωρα αυτη η ιστορια, καπω πρεπει να τελειωσει
Της ψυχης μου τα σκισιματα, ποιος θα τα ξεπληρωσει
Η αγωνια με χαρακωνει και με τρωει λιγο-λιγο
(μα) πριν το πορισμα να βγει, εγω θελω να ξεφυγω.
Το παρελθον με κυνηγαει
Μα το παρων ειναι εδω
Οταν η πολη αυτη μεθαει
Θελω να φυγω να χαθω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
