Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131544 Τραγούδια, 269630 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το χάδι
 
Πίσω απ’ το στήθος όνειρά μου βυθισμένα
σαν παιδιά που με κοιτούσαν πονεμένα
με γνωρίζεις και γυρνάς μ’ αυτά που έχασα
μην ξεχνάς, αυτούς τους ρόλους τους προσπέρασα.

Απ’ του νου τα μεσημέρια τα κρυμμένα
έχω κάτι που κρατούσα για εσένα
μες τα χέρια μου φυλώ δυο καλοκαίρια
του εφιάλτη μας να διώξουν τη φοβέρα.

Να τ’ απλώσω να ζεστάνουνε το σώμα
το θυμό μήπως και διώξω, το χειμώνα
κι απ’ της θύμησης τα δάση τα παρθένα
να σε πάρω, να σε φέρω κάποια μέρα..

Θα σε πάρω να σε φέρω εδώ πέρα
κι ας κρατήσεις τα αιώνια τα θλιμμένα
κι ας μη νοιάστηκες απ’ έξω ποιος περνάει
την καρδιά μου την κοιτούσες αν πονάει.

Μη σωπαίνεις μην κρατάς αυτή τη λέξη
κι ας το πιάνο πια μονάχο του θα παίξει
[ή κι ας το πιάνο σου μονάχο του να παίξει]
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

Σε ρυθμό από το βήμα ενός μάντη
ενός έρωτα παλιού ιεροφάντη
σ’ ένα νεύμα χθεσινό μ’ απορροφούσε
με τα χείλη απορημένα με κρατούσε.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
χρηστος καραμανος
19-05-2009 @ 14:13
Σε ρυθμό από το βήμα ενός μάντη
ενός έρωτα παλιού ιεροφάντη
σ’ ένα νεύμα χθεσινό μ’ απορροφούσε
μες τα χείλη απορημένα με κρατούσε.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΕΙΣΑΙ Η ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΣΟΥ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
19-05-2009 @ 14:29
Κι εσείς η δική μου πνευματική συντροφιά..
Η νύχτα έρχεται πάντα με πόνο αλλά και με έμπνευση
και με σοφία για όποιον ξέρει να την περιμένει στις εννέα.
Εννιά η ώρα το βράδυ, ό,τι και να γίνεται να γράφεται... ως τις δώδεκα.
Γιατί εμείς είμαστε οι απόγονοι ενός άλλου θεού, που χάθηκε και ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω.
Δεν μπορούμε εμείς τα τετριμμένα. Έτσι δεν είναι;
akolouthos
19-05-2009 @ 14:51
Μη σωπαίνεις μην κρατάς αυτή τη λέξη
κι ας το πιάνο πια μονάχο του θα παίξει
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

Δωρα............ ::theos.:: ::theos.::
Celestia
19-05-2009 @ 16:13
Μη σωπαίνεις μην κρατάς αυτή τη λέξη
κι ας το πιάνο πια μονάχο του θα παίξει
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

Θεικοι στιχοι!!!!!!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
rock sugar
19-05-2009 @ 16:14
Μη σωπαίνεις μην κρατάς αυτή τη λέξη
κι ας το πιάνο πια μονάχο του θα παίξει
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

...ξεχωριστό...
nea xrysi
19-05-2009 @ 23:27
Μη σωπαίνεις μην κρατάς αυτή τη λέξη
κι ας το πιάνο πια μονάχο του θα παίξει
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

Πανέμορφο!!! ::yes.:: ::smile.::
peiraiotissa
20-05-2009 @ 06:04
χρώμα έχουνε οι νότες στο σκοτάδι
δυό ορίζοντες δεμένοι σ’ ένα χάδι.

Τό΄χω ξαναπεί...αυτά που γράφεις είναι ποίηση!!!!!!!!! ::theos.:: ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
20-05-2009 @ 06:50
Σας φιλώ.
ΚατεριναΘεωνα
20-05-2009 @ 09:40
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο