| |
καπου στο μελλον του χτες και του αυριο
Καπου στη δινη του ποτε και του τοτε
Καπου στη φλογα του νερου και του ανεμου
Καπου στην πλωρη του αεροπλανου του ισως
Ζει η κραυγη του λογικου στο ανορθοδοξο
Με χερια κοντα και χαμενες αισθησεις
Πλανιεται σε ερημους με ανεξηγητη βλαστηση ,
μυριζει λουλουδια και νοιωθει το θειαφι
παταει στη γη και αιωρειται
Ποναει και νοιωθει γλυκια προστασια
Πλανήτης χαμενος σε γυμνο γαλαξια
πουλι του βυθου με κοκκινα ματια
Κι εκεινος ο δρομος που ολο μακραινει
Θολωνει και χανεται σε καθε της βημα
Οι ωρες περνανε κι ο ηλιος τη λουζει
Το ταξιδι της τελειωσε και η Κραυγη πια ξυπναει ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
