| |
Καθισμένη στην άκρη του γκρεμού
μια ανάμνηση φέρνω στον νού
και θυμάμαι εκείνο το βράδυ
που δεν είχε καθόλου φεγγάρι.
Μου λεγες η ζωή περνά
περνά και πίσω δεν κοιτά.
Έτρεχες με την μηχανή σου,
μήπως προλάβεις την ζωή σου.
Και την προφταίνεις στο φανάρι
και σε κοιτάει και γελάει.
Πατάς τότε εσύ το γκάζι,
που την προφταίνεις δεν σου φτάνει.
Ήθελες να την ξεπεράσεις,
να μην σου λέει τι να κάνεις.
Ήταν μοιραία όμως η νύχτα,
κόπηκαν της ζωής τα δύχτια.
Σε έβαλαν στο χειρουργίο
μήπως δεν πειίς ποτέ αντίο.
Στην είχε η ζωή στημένη
και ο χάροντας σε περιμένει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
