stixoi.info: Μπογιά κι επιθυμία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μπογιά κι επιθυμία

♥♥♥Αφιερωμένο εξαιρετικά♥♥♥

[B][align=center][font=Comic Sans MS][color=purple]Ήχοι κι ένα φεγγάρι που μια γεμίζει και μια αδειάζει
έτσι κυλούν οι μέρες πάνω στις γάμπες
και πότε πότε σου θυμίζουν Κυριακές ή Σάββατα απόγευμα..

Κι η νύχτα ξεκουράζεται ξεμακραίνοντας
και φτάνει το φεγγάρι η νύχτα,και φτάνει ως τα μάτια μου
μπογιά κι επιθυμία
κι εσύ την έχεις κάθε τόσο για στρωσίδι
έτσι απλά, στρώνεις την νύχτα και μ'αγγίζεις
και στέκεις άγνωστος αστέρας της
γιατί δεν δύουν οι αστέρες
όχι ακόμα...

Μοιάζει ο καφές μου τραγικά μ'αυτό το βράδυ
το βάζω στο ποτήρι και το πίνω
πικρό και παγωμένο, ουρλιάζει μοναξιά και βλέμματα
κάποια σαν τα δικά μου-συννεφιασμένα και κόκκινα-

Και στέκω στα δρομάκια του ονείρου σου χαρτόκουτο
φτιαγμένο από θλίψη κι απ'τα χέρια σου

Το τέρας που ομορφαίνεις βρυχάται εντός μου
ζητά τη νύχτα του και αίμα για να πιει
ένα πιρούνι και μαχαίρι να σκοτώσει και να φάει
τα τελευταία χρόνια, τους καλούς ανθρώπους, τις αηδίες που νομίζουν πως πιστεύει
Το δέσανε, το φύμωσαν μα στέκει έτσι άσχημο όπως πρώτα
και δεν έχει ανάγκη κανέναν και τίποτα,
ούτε καν το αλφάβητο να του χαρίσει λέξεις
οι σκέψεις του δεν χώρεσαν ποτέ τους σε σελίδες
σε τίποτα
μόνο φωνή χρειάζεται για τη σιωπή και τη βασίλισσα τη νύχτα..
Ούτε σελίδες για να γράψει
γιατί όποιος γράφει έχει αισθήματα,δεν ξεχυλίζει πέτρα!

Μα κοίτα αγριολούλουδο που μέσα από την πέτρα ξεπετάχτηκε
κι εκείνο δεν τολμάει να το κόψει,
σαν είναι το ομορφότερο που έχει να θαυμάζει
κι αναρωτιέται για την δύναμη που βρήκε για ν'ανθίσει...
αλήθεια πώς αντέχεις να ανθίζεις στη ζωή μου;
[/align][B][/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

BILLIWK 21-05-2009 @ 11:44	Ούτε σελίδες για να γράψει γιατί όποιος γράφει έχει αισθήματα,δεν ξεχυλίζει πέτρα! ΕΣΥ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
eythis 21-05-2009 @ 12:10	Υπεροχο το ποιημα σου!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
akolouthos 21-05-2009 @ 13:40	Μα κοίτα αγριολούλουδο που μέσα από την πέτρα ξεπετάχτηκε κι εκείνο δεν τολμάει να το κόψει, σαν είναι το ομορφότερο που έχει να θαυμάζει κι αναρωτιέται για την δύναμη που βρήκε για ν'ανθίσει... αλήθεια πώς αντέχεις να ανθίζεις στη ζωή μου; ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο