| |
Διάβαζα ποιήματα
βούλιαζα σε στρώμα
με μισάνοιχτο στόμα
αναπνέοντας το άπειρο.
Το ένα βλέφαρο παίζει στο παντού
πίσω του ένα πηγάδι ανοιχτό στο πουθενά.
Κάποτε στάθηκα
μίλησα με ανεπίτρεπτο οίκτο σε ένα δικό μου:
Καημενούλι μου , γλυκό είσαι , ζαχαρόνερο.
Απ’ εδώ , να σε συστήσω: Ο βασιλικός πολτός.
Ο τίτλος έφυγε κλαίγοντας
δε μου ξαναμίλησε.
Ακόμα τον ψάχνει το ποίημα.
Δε μιλάνε έτσι στα παιδιά!
Αχ , μάνα! Θα φώναζες το παιδί
θα το παρηγορούσες.
Σώπα σ’ αγαπάει!
Αλήθεια , τ’ αγαπάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
