akolouthos
24-05-2009 @ 10:54 | Χάνομαι - φεύγω, μα να ξέρεις είμ' εδώ
με ό, τι στραβό κάποιες φορές σου φανερώνω
έχω ένα τρόπο δικό μου ν' αγαπώ
και του έρωτά μου την ορμή να εκδηλώνω.
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν μπορείς
τέτοιο στραβόξυλο κοντά σου να αντέχεις
μα βλέπω τα ξύλα της δικής σου συλλογής
και λέω μάλλον, πως το χάρισμα το έχεις.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Tdemetriades
24-05-2009 @ 11:00 | πολύ καλό μαργαριτη! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
yiannistellidis
24-05-2009 @ 11:00 | Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν μπορείς
τέτοιο στραβόξυλο κοντά σου να αντέχεις
μα βλέπω τα ξύλα της δικής σου συλλογής
και λέω μάλλον, πως το χάρισμα το έχεις.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Άθη Λ.
24-05-2009 @ 11:04 | είναι στιγμές που κάποιοι στίχοι σαν κι αυτοί
βρίσκουν καρδιά, κι εκεί ευθεία κι ίσια χτυπάνε
αυτά που έγραψες, με τέχνη περισσή
τα νοιώθουν ξέρεις, αυτοί που ξέρουν ν' αγαπάνε!
Μαργαρίτη... έλιωσα!!! πω πω πω... νασαι καλά αγόρι μου.,, νασαι καλά... | |
natassa2107
24-05-2009 @ 11:39 | para polu kalo,me sygkinises!!!!!! ::theos.:: | |
Xωρολάτρης
24-05-2009 @ 12:48 | Τυχερός είσαι..έπεσες στην περίπτωση της συλλέκτριας στραβοξύλων..χαχα..Ωραίος! | |
 |
