| |
εγω υπήρξα άνθρωπος ασήμαντος.. και άνθρωποι οτι μπορούν ας λένε..
μεσα στα αστέρια του τότε διαστήματος.. με αυτα τα λόγια τους και σημερα με καίνε. (δισ)
το φως του υπολογιστη μεσα στα ματια μου, ολο το σκωτος του κοσμου αυτου μου ριχνει..
μα τοσα χρονια που σκορπισα τα χαδια μου?, και η ζωη μου απ'τον λαιμο με σφιγγει..(δισ)
που ειναι οι φιλοι? η μανα και οι αγαπες μου..? μεσα στα λογια συμασια δεν μου δινω.
ακομα δε,, και οταν εχω τις μαυρες μου.. το πονο μου... αθορυβα τον πνιγω...(δις)
εγω λοιπον... απο σημερα φιλοι μου θα φυγω.. τι να το κανεις αν δεν μπορεις ζησεις??
μια ζωη οπως εσεις μου την θεσπισατε... σαν ενα ζομπι.. που ψαχνει απαντησεις... (δισ)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
