| |
| | μονάχα κρατησέ με, για λίγο μη μιλάς |  | | |
Χρονικά ευρητήρια..Είσαι έτοιμος; Καλως ήρθες..
Κάποτε, έχει καμιά οικοσαετία, όταν με μαλώνανε έπαιρνα τον εαυτό μου και το σκάγαμε τσάρκα στη θάλασσα..΄Έχω φάει απίστευτα πυξλαξίσματα για την απόδραση στα κύμματα. Ο μπαμπάς και η μαμά μαλώναν συνέχεια. Η αδερφή μου κι εγώ είχαμε γίνει διατητές μαλακίας..
Πάντα μου έλεγε.Αυτοί οι δύο θα χωρίσουνε μα μέρα. Εσύ κι εγώ όχι!!!
Είχε δίκιο..Εκέινοι χώρισαν..Εμείς ακόμα να πάρουμε διαζύγιο:)
Τα αδέρφια μας είναι στην άλλη ακτή του κόσμου. Vereinigten stadten μεριά ας πούμε ..και συ εδώ..Στη ψυχή είστε μαζί..Συγκατοικείτε στο ίδιο σπίτι χωριστά..Σαν δένουν ακούσματα, σκανδαλιές, διακοπές και αγγαρείες..Πως να μην μείνουν στο" dna "αυτά;
Ακούς και λες ..καλώς το αγόρι μου το καλό, το κορίτσι μου το καλό το εγώ μου το καλό το συναδελφικό εγώ μου το καλό της αδελφικής συμπαράστασης και αγκαλιάζεις, τηλέφωνα. λαπι τοπ ¨:) που λέει και η διαφήμιση και πάει τούμπαλιν η φωνή σου τραμπολίνο χαράς στα σύρματα της απόστασης που νικάς την όψη της μαχαιριά ς τους
Φοβάμαι όλα αυτά που είσαι
που γίνεσαι
τόσο βαθειά μου
η πρώτη λέξη στο φεγγάρι μου
σαν η νύχτα φυσήξει το κερί της
πόσα αθώα ψέματα φτιάχνει η ζωή..
με πηλό αλήθειας;
Δεν με νοιάζει ο πηλός ,αλλά η μορφή..
Χτες σε άγκυρα θαμμένο..Μόνο που το καράβι
σε αυτόν τον κόσμο έχει μάθει άτα στα κύμματα
όσο σκληρό κι αν είναι το χώμα
για το ολοκληρωμένο βήμα
χριεάζεται πανιά
στη θάλασσα
τίποτα δεν είναι δανεικό και τίποτα δεν χαριζεται
ούτε σε μέτωπο , ούτε σε γόνατα κι η συγνώμη ηλιθιος θρήνος
Κάθε τι που προκαλέις, που διώχνεις, που φέρνεις πιο κοντά σου..
είναι η ανάγκη της ψυχής ..η ψυχή της ανάγκης;
Όπως και να χει ..διαφέρει το θέμα..
Απλώνεις χέρι και απλά δονείσαι..Αφήνεις απλόχερα κομμάτια από μια ονειροβασιλίτσα
(στο κάθε κομμάτι έχει ένα φλουρί) για κάθε ευκαιρία που έρχεται να πει πεινάω, κρυώνω, αγκαλιασέ με..και δίνεις το βραβείο..Φλουρί αγάπης πολίτικο σαν τα χιλιόμετρα της λαχτάρας να νιώσει..απλά τον εαυτό της να εκδίδεται..χωρίς να πληρώνεις πελάτης τον πελάτη..Συναλλαγή σιωπής με κρεββατι όλα εκέινα που αγαπάς καθημέρινά..Τα βιβλία που δεν διάβασες, την βόλτα με τον σκύλο που δεν έχεις..Τον ίδιο σου τον εαυτό..Επειδή έτσι σε μεγαλώσανε..κι άς βλέπεις με το κυάλι το όνειρο να βουλιάζει θεατής στο ίδιο σου νησί..Φτιαγμένο ολάκερο από δέρμα σου..από ήλιους και βροχές σου..Πότε θα πάψει επιτέλους αυτό το τρενομούλιασμα;;Μόνο σταθμοί με στάσεις ζωής ηθικές και ανήθικες.Που σταμάτάει το ένα και που ανασαίνει το άλλο τελικά;
Θα πάρω ποτέ απαντήσεις;Θα νιώσω ποτέ το κλικ του διακόπτη;
Γαμάει απόψε η μοναξιά τη συνειδητοποίηση..
πάλι μόνη σε άλλαλα πλήκτρα να ψάχνω τη ζωή μου και ένα παράπονο γίνεται ρυάκι στην άκρη
της οθόνης πώς να αντέξει κι άλλα ..με προσπέρασα..
Πόση ζωή υπάρχει πίσω από αυτές τις οθόνες; Σπαταλιέται άραγε ή σώζει ότι μπορεί να συμβεί;Βα΄ζει σκούπα στα χαλάκια του μυαλού ;
ναι μπορώ να διαλέξω. Πάντα αυτό έκανα. Για τους άλλους. Για όλους τους άλλους ..Πίστευα ότι μέσα από το χαμογελό τους υπάρχω.Πόσο φενάκη όλο αυτό.. Αχ κύριε Γιωργάκη πόσο δίκιο είχατε τελικά για το πουκάμισο το αδειανό..
Πόσες νύχτες είναι άδειο..ιδέα δεν έχει ο ποιητής δια τούτην την συναισθηματικήν κατάστασην!!
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ..΅
ΟΜΩΣ...
Εκεί που ξημερώνει
νερό κι Ανα τ ολή
υπάρχουνε ακόμη
άνθρωποί καλοί
στη γη τη διψασμένη
ακούμπησα κορμί
και μια ερωτευμένη
στα στήθεια μου κραυγή
φυτρωσε χαμόγελο
έμοιαζε με όνειρο
πόσο απλό είναιτελικά
να μαστε καλά
μια κουβέντα γλυκιά
σαν γλυστρίσει απλά
πόσο είναι πολύ
σημαντική
μια μικρή αγκαλιά
πόσο μοιάζει βαθειά
πολιτεία του νού μας
κοντινή
μεγάλοι μικροί
στο ίδιο κλουβί
ταίζουμε ανταρσία
της ζωής μας τα θηρία
μεγάλοι μικροί
στο ίδιο γιατί
αναζητάμε φασαρία
πουτάνα φαντασία
για λίγο μη μιλάς
μονάχα κρατήσέ με
νιώσε τους χτύπους της καρδιάς
έλα άκουσε με
πως κάνω σαν γλιστρώ
αέρας στο σκοτάδι
στο δέρμα τρυφερό
πευτάστεριάς σου χάδι
για λίγο μη μιλάς
μόνάχα
αγάπησέ με
στους ήλιους της καρδιάς
γλυκά
συνάντησέ με
το ξέρω πως πονάς
το νιώθω
σαν πονάω
μα και χαμογελάς
για αυτό κι εγώ
γελάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | lena Kyropoulos | | | |
|
parafrwn
25-05-2009 @ 18:00 | no comments.. ::up.:: | | l;)ena
25-05-2009 @ 18:36 | Χμμ παραφρωνησα αποψε..Ισως επειδη ολα αυτα που νιωθω μεσα στην καρδια μου εχουν μια γευση ελληνικη γεμματη από αερα που αναπνει ενα..ισως παλι να ειναι η αναγκη να νιωσω για λιγο αυτο που λενε ΓΕΛΑΩ μακρυα απο πετρινα ονειρα και ουρανιους βυθους..Απλα πανω στη γη να κτισουμε αγκαλια κι ας κοιταμε τοξα διχως λιονταρια..αυτα κατασπαραζουν ειναι μεσα στο παθος παθιασμενα..απλα πραγματα..νωχελικα τεμπελικα σχεδον αντεχουν τα σχεδιαγραμματα..μακρυα από σχηματα και φευγω | | kgnisios
25-05-2009 @ 20:16 | Καλημερα
ολο ειναι υπεροχο ::yes.:: | | peiraiotissa
26-05-2009 @ 05:52 | το ξέρω πως πονάς
το νιώθω
σαν πονάω
μα και χαμογελάς
για αυτό κι εγώ
γελάω
Καλησπέρα...γλυκό κι αγαπησιάρικο!!!! ::hug.:: | | artista_k
26-05-2009 @ 06:36 | Δεν ξέρω πως να τα σχολιάσω... οοοολα μου φαίνονται πολύ αληθινά, ζεστά και βαθιά!
Καλησπέρα κι από μένα! ::hug.:: ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
