| |
δεν βλεπω,
μονο ακουω,αισθανομαι,ζαλιζομαι
ξερω οτι υπαρχει το κενο μπροστα μου
ξερω το αγνωστο χωρις να γνωριζω,
την εξελιξη...
το υψος?
γιατι βλεπουμε την πτωση μονο καθοδικα?
γιατι ξεχναμε την αναβαση?
ξεχναει το μυαλο η απλα δεν πιστευει...πια?
η καρδια τι μας λεει?
θυμαμαι οτι ειμαστε μαζι
σε μια φουρτουνα,
στο καραβι που λεγοταν τρικυμια...
η θαλασσα ηταν γκριζα
σαν τον ουρανο πανω απο τα κεφαλια μας,
ειχε απογνωση,ειχε παραπονα...
κ μεις ειχαμε σιωπη...
καπου ηθελε να φυγει το βλεμμα μας,να δει ενα ομορφο νησι,να κρατηθει,
να ζησει το βλεμμα μας εκει...
θυμαμαι τις ευχες μας...
το μυαλο εχει μνημη,εχει τις εικονες μας, μαζι.
χανομαι στην σιωπη μας,διαλυομαι...
κομματι κομματι
κυμα κυμα
ιστορια ιστορια
ξανα κ ξανα...
αδιακοπα παλευω στο ταξιδι της μνημης
δεν βλεπω,
αλλα η εικονα ζωντανευει...
σε ακουω μεσα απο τα κυματα,σε νιωθω σαν βροχη,ενωνομαι τυφλα,
με το νερο της μνημης,σταγονες δικες μου
δεν γνωριζω που αρχιζω εγω κ που τελειωνεις εσυ,
θυμαμαι ομως.
ανοιγω τα ματια μου,
το κενο ειναι αυτη η θαλασσα που διασχισαμε,
δεν ειναι πτωση ουτε αναβαση,
ειναι βουτια.
σιωπη...
η καρδια ειναι η θαλασσα
κ απλως ταξιδευει...
αδιακοπα.
η βουτια μας ειναι το ταξιδι της
τωρα θυμασαι?
δεν βλεπω αλλα γνωριζω,
δεν ειναι πτωση
αλλα ταξιδι
τυφλο.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
